............

Kάνοντας μια γρήγορη βόλτα σε ορισμένα blogs, είδα ότι αρκετοί bloggers αν και διανύουμε την ωραιότερη γιορτή, νιώθουν όπως εγώ...Απάθια, στεναχώρια, μελαγχολία...γιατί είμαστε έτσι?

Οι κολλητές μου τα'χουν παίξει....

Μωρέ δε ξέρω...μήπως είμαι εγώ η οπισθοδρομική, παλαιών αρχών κ.τ.λ?Η μία μου φίλη, κατά περίεργο τρόπο, τους βρήσκει σχεδόν όλους πανέμορφους! Κάνει κάτι σχεδόν με όσους της την πέφτουν, δε ξεμένει ποτέ από γκόμενο αλλά ποτέ δεν είναι και πλήρως ενθουσιασμένη και το μάτι της πάντα παίζει.
Η άλλη είναι περίπτωση! Δίνει τα ΠΑΝΤΑ σε μια σχέση, δε ξενοκοιτά ποτέ και τα φτιάχνει πάντα με κατώτερούς της (εξωτερικά κατά κύριο λόγο)...Τελευταία όμως μάλλον την έπιασαν τα μητρικά της ένστικτα και με όποιον παίζει κάτι είναι της κλίμακας 15-17 ετών....εξήγηση για το γεγονός, δε μπορεί να δώσει κανείς (ούτε η ίδια) μιάς που αν για κάτι παραπονιόμαστε εμείς τα κορίτσια είναι ότι με τους συνομηλίκους μας δε μπορούμε να βρούμε σημείο επαφής, πόσο μάλλον με μικρότερο κατά 3-4 χρόνια...
Η τελευταία που από καιρό μας είχε συνηθίσει έτσι, απλά πλέον ανεβαίνουν τα όρια ηλικίας από χρόνο σε χρόνο...Όταν έφτασε στα 17 περίπου, μεγάλωσε απότομα και κατάλαβε ότι δε την κανοούν οι συνομήλικοι οπότε έκανε σχέση με άντρα μεγαλύτερο κατά 7 χρόνια νομίζω και όσο περνά ο καιρός, τόσο αυξάνεται η ηλικία του έταιρου της ήμισυ που έχει σε εκτίμηση...Αυτή μάλλον έχει πατρικά αισθήματα γι'αυτούς...Πάντως εξήγηση μας έδωσε και ήταν σαφεστάτη.Με αυτούς συννενοούμαι.ΤΕΛΟΣ!
Καλά ας μη πούμε για μένα εγώ έχω μαλακομαγνήτη, εξάλλου πήρατε μια γεύση από χθεσινό post.
Για φανταστείτε τώρα πόσο όμορφα θα περάσουμε όταν βγούμε όοολοι μαζί....Τρελό κέφι!!!

ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΕΟΣ

σενάριο no.1
Σου λέει ο ένας, μόλις έρθω εκεί (βλέπε πόλη που μένεις) θα βγούμε οπωσδήποτε!Τι θές να κάνουμε όταν έρθω?Αραδιάζεις και 'συ 2-3 πράγματα που θές και σαν καλοσυνάτο κοριτσάκι ρωτάς: εσύ τι θές να κάνουμε?Kαι αυτός απαντά:αύτα που θές και 'συ!!Ωραία ως εδώ.Πλησιάζουν οι μέρες να'ρθει αλλα όντας και λίγο βλάχος σου λέει οτι έφτασε, όταν πια πατάει το πόδι του στο λιμάνι (ώρα 18:30 περίπου) σου λέει ήρθα (χωρίς όμως να πει:θα βγούμε?)Και επειδή είχες 4προτάσεις εκ των οποίων η μία γκομενική τα ακυρώνεις όλα για να τον δείς μιας που το'χατε πει από καιρό και θα καθόταν μόνο για 2μέρες. Την επομένη, σου λέει να ξαναβγείτε επειδή πέρασε πολύ όμορφα μαζί σου και λές ο.κ. Του λές την ώρα που τελειώνεις από το φροντηστήριό σου και υποτίθεται ότι θα ξαναμιλούσατε. Εντομεταξύ, του'χες πεί:αν είναι να μη βγούμε, πές μου να κανονίσω κάτι άλλο μίας που χθές ακύρωσα πολλά άτομα..Έρχεται η ώρα που σχολάς και τίποτα ο τυπάς. Του λές μέσω sms:σχόλασα, πάω σπίτι. Απαντάει:και 'γω φεύγω από το φίλο μου το Βασίλη τώρα. Ο.κ λές. Τι ο.κ?λέει. Και επειδή βρε αδερφέ πόσο να κρατήσεις το επίπεδο, σε τσιγκλάει κι αυτός, αρχίζεις:μ'αρέσει που σε ρώτησα αν θα βγούμε στάνταρ για να κανόνιζα κάτι άλλο!! Και τώρα έρχεται η θεϊκή ατάκα:''ΜΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΚΑΙ ΓΩ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΚΑΝΩ''

σενάριο no.2
Φασώνεσαι μ'ένα παιδί σε club, δε σε πολυαπασχολεί το γεγονός, αυτός όμως ζητάει κινητό, στέλνει sms μόλις σε αφήνει σπίτι σου λέγοντας ότι ανυπομονεί να σε ξαναδεί, απαντάς:τα λέμε όταν περάσει η επήρεια του αλκοόλ και λέει γιατί πιστεύεις ότι θα αλλάξει κάτι μετά την επήρεια? δεν απαντάς. Την επομένη να σου μηνύματα, σε κάνει και add στο msn, μιλάτε....εντομεταξύ, σου λέει η κολλητή σου (μετά τη φάση) ότι τα'χει με άλλη, δε σε πολυκόφτει διότι δε σε πολυνοιάζει...του το λές, αρχικά τον πείραξε που κάποιος τον ξεσκέπασε, αλλα μετά λέει: ε, θα το μάθαινες μία η άλλη δε θα στο 'κρυβα!Ασε που είμαι περίπτωση...όλο τη χωρίζω αλλα κλαίει, κάνει και τα δικά της (!!!!!!) και τα ξαναβρήσκουμε. Αλλα θα πάμε αυτό το σκ Πάρνηθα που της το'χα υποσχεθεί (άσχετα αν δε τη θέλει όπως λέει) και μετά τέλος οριστικό.Έφερε η συζήτηση το sex και κάτι έλεγε περί επιδώσεων και του λές:να ρωτήσουμε την κοπέλα σου. Και απαντά:ναι αλλά τώρα κοιμάται. Ρώτα την καλύτερα μετά το σκ που θα 'χει πάρει γερή δόση μου!!!ΡΕ ΣΥ, ΠΕΣ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΤΗ ΧΩΡΙΣΩ......(Υ.Γ:αυτός υποτίθεται ότι μου την έπεφτε και μου 'λεγε κάθε μέρα να βγούμε)

σενάριο no.3
Έχεις βρίσει τον πρώην σου- μίας που από λόγια δε παίρνει- για να πάψει επιτέλους να σε ενοχλεί. 1,5 μήνα μετά και ενώ του έχεις πει να σβήσει τα πάντα από σένα, σου στέλνει sms μες την καλή χαρά σα να μη συμβαίνει τίποτα για να δεί τι κάνεις γιατί το τελευταίο σου μήνυμα ήταν κάπως και αναρωτιόταν γιατί τον έβρισες...(lol) τέσπα, ευγενικά τον στέλνεις στην καινούργια του σχέση (αντί να τον στείλεις κάπου αλλού...)αυτός αρχίζει τα δικά του: σ'αγαπάω, τα 'φτιαξα μ'αυτήν μόνο και μόνο για να ξεπεράσω εσένα, σε ποθώ, σε κάνω, σε ράνω αλλά δε μπορούμε να 'μαστε μαζί...!!!ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ???(Υ.Γ:εννοεί όταν έρθουμε σε ηλικία γάμου)
ΕΛΕΟΣ ΡΕΕΕΕΕ

Leave emo alone

Βλέποντας στον Alpha t.v tiglong (έτσι λέγεται νομίζω) και με αφορμή το post της Nantia, τα πήρα στο κρανίο!Πετάνε λέει αυγά, γιαούρτια, κουρεύουν και δέρνουν τα παιδάκια που ανήκουν στη νέα μόδα που λέγεται emo. Ο.κ, το να μην αποδέχονται όλοι τις τάσεις των εφήβων κατά κύριο λόγο είναι κατανοητό αλλα να τις κατακρίνουν τόσο πολύ πια?Και 'γω τους θεωρώ ''κάπως'' αλλα δε θα τους αρχίσω και στις γρήγορες, έλεος, που ζούμε δηλαδή?Τι αστυνομία λες ρε nantia, είμαι σίγουρη ότι αν πάει 1 emo στο τμήμα και πεί με έδειραν, με κούρεψαν, όχι μόνο δε θα κάνουν τίποτα αλλα παίζει να το χλευάσουν,κτλ.Α ρε αθάνατοι Ελληνάρες...

Τσιμπούρια....

Δεύτερη μέρα που με τρώει όλο μου το σώμα, όχι, δε το νομίζω πλέον, αλλα είναι στάνταρ, είναι και εκνευριστικό....φοβάμαι....
μήπως έχω τσιμπούρια??Κολλάνε τσιμπούρια οι άνθρωποι??Δεν υπάρχει όμως κάτι ορατό στο σώμα μου...Πρέπει, μου μια φίλη μου, να πάω σε δερματολόγο αύριο!!Αύριο ??Ωχ, για στάσου, πόπο, τρώω πακέτο...ΕΧΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΑΧ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ??Αλλα κι αν αρχίσω να ξύνομαι μπροστά στο παιδί?Όχι ότι θέλω να γίνει κάτι αλλα μη με περάσει και για ψωριάρα...Έχω ακόμα και τα σπυριά στη μούρη που εγκαταστάθηκαν για τα καλά...Μωρέ μήπως να το ακυρώσω μιας που δε ψήνομαι κι όλας και να κλείσω ραντεβού στο δερματολόγο??

Helppp

Καλέ, σήμερα από το πρωί με τρώει η πλάτη μου λες και έχω ψίλλους!Σα να μην έφτανε αυτό, νομίζω οτι όλο μου το σώμα με τρώει!Και για αποκορύφομα, έβγαλα σπυριά σ'όλη μου τη μούρη.....Dear God, what's going on??? Θέλω να πιστεύω οτι θα ξυπνήσω το πρωί και όλα ο.κ θα'ναι....Μωρέ λες στα γεράματα να περάσω καμιά παιδική αρρώστια, μιάς που δε πέρασα τίποτα όταν έπρεπε ??

Back again

Mετά 7 μήνες αποχής,να'μαι πάλι!Πόσα πολλά συνέβησαν σ'όλο αυτό το διάστημα......2μετακομίσεις, 2χωρισμοί, πήρα και το διπλωματάκι οδήγησης,την πρώτη ενότητα στο ecdl (προς το παρόν), να μη τα πολυλογώ, αλλαγή ζωής...Πάντως συμφωνήσαμε με ένα συμφοιτητή μου οτι το 2007 ήταν πολύ κωλοέτος και να φύγει γρήγορα...Ελάχιστα καλά πράγματα συνέβησαν (το ένα από αυτά οτι πήρα laptop και δε χρησιμοποιώ πλέον 1 πανάρχαιο pc-σοβαρό καλό πράγμα που μου συνέβη)Τα άσχημα πολλά που βαριέμαι να γράψω....Από την έκτη δημοτικού κράταγα ημερολόγιο (σε τετραδιάκι βέβαια) και μ'άρεσε πολύ (χαζό παιδί-χαρά γεμάτο)Μιάς που μεγάλωσα, βρήσκω πιό ενδιαφέρον να γράφω εδώ...Έχεις και κανένα σχόλιο που και που...Αυτά για τώρα.

F@CK

FUCK, FUCK/FUCK......LIFE IS NOT A FAIRYTALE, LIFE IS a piece of shit.

THOUGHTS,PROBLEMS,WHATEVER.

Tόσα προβλήματα για ένα 19χρονο κορίτσι νομίζω ότι είναι άδικα...μα στην πιο ωραία ηλικία? Και να σκεφτείτε ότι μέχρι την α'γυμνασίου έπαιζα με κούκλες και ακόμα μου λείπουν...ο καιρός της αθωότητας και της ξεγνοιασιάς όμως πέρασε...και τη θέση του πήραν οι ευθύνες, τα προβλήματα...
Αυτές τις μέρες περιμένω τα αποτελέσματα της μεταγραφής από την πόλη που σπουδάζω στη μαμά πατρίδα...από τη μια σχολή στην άλλη...από τη ζωή εδώ σε μια ζώη εντελώς διαφορετική εκεί...πολλά θετικά, πολλά αρνητικά αλλα η τελική απόφαση κατά κάποιο τρόπο δική μου αν και ξέρω ποιό είναι το σωστό και τι πρέπει να κάνω...να πάω πίσω...την απόφαση ακόμα δεν την πήρα -παρόλο που είναι απόφαση ζωής γιατί και να το μετανιώσω δε θα΄χω την ευκαιρία να αλλάξω το αποτέλεσμα- γιατί παρουσιάστηκαν και αλλα προβλήματα και σκέφτηκα να το ρίξω λίγο έξω πηγαίνοντας στη θάλασσα τη μεγάλη μου αγάπη που με ηρεμεί. Την υποστήριξη των δικών μου δεν την έχω, είναι παρτάκιδες και έχουν πάντα τελείως διαφορετική άποψη οι δυό τους. Ότι χειρότερο δηλαδή για ένα παιδί που προσπαθεί να βασιστεί σ'αυτούς μιάς που ακόμα δεν τα ξέρει όλα και θέλει καθοδήγηση...είχα όμως αρκετή υποστήριξη από έναν άνθρωπο που για καθαρά δικές μου μαλακίες (και αρκετά λιγότερες δικιές του) τον βγάζω ΕΓΩ, η φταίχτρα από τη ζωή μου...''να ΄ξερες πώς πονάει ο χωρισμός και ας τον έχω ζητήσει εγώ'' είπε η φίλη μου και έσπευσα να απαντήσω σε μια πρόταση που χαρακτηρίζει και εμένα πλήρως! Πώς γίνεται θα αναρωτηθεί κάποιος, να ζητάς κάτι εσύ και να πονάς εσύ? Κι όμως γίνεται γιατί παίζει περίεργα παιχνίδια η ζωή...






Υ.Γ: sorry Ν.που χρησιμοποίησα δική σου πρόταση αλλα δε βρήκα κάτι που να εκφράζει την ψυχολογία μου τώρα.

*Με είχαν προειδοποιήσει, δεν τους πίστευα*

*Με είχαν προειδοποιήσει, δεν τους πίστευα* Άτομα που έχουν περάσει από δω που είμαι! Κι όμως, όσο ζεις μαθαίνεις...Το post αυτό αφορά 2 προβληματισμούς μου. Τον περασμένο Φλεβάρη ήρθα στην πόλη που με πέταξε το μηχανογραφικό και οφείλω να ομολογίσω ότι έκλαιγα με μαύρο δάκρυ απ'τον περασμένο Αύγουστο (έξι μήνες πρίν έρθω δηλαδή) που βγήκαν τα αποτελέσματα, όχι επειδή με χάλαγε η σχολή αλλα επειδή δεν ήθελα με τίποτα να φύγω απ'την οικογενειακή θαλπωρή, τους φίλους μου, τη ζωή μου. Όλοι (πλήν γονιών) μου 'λεγαν:κοριτσάκι μου, είσαι τρελή! Πήγαινε να δείς τί ωραία που θα περάσεις, να δείς ανεξαρτησία, ελευθερία να κάνεις ότι θές και όποτε εσύ το θές και φυσικά μου'λεγαν (κυρίως παιδιά που δεν πέρασαν, ή που πέρασαν στην πόλη τους ή που η σχολή που τους έλαχε δεν τους άρεσε καθόλου) ότι θα σκότωναν για να 'χουν τη θέση μου (παρόλο που θεωρείτε πολύ μέτρια σχολή). Εγώ όμως δεν τα υπολόγιζα όλα αυτά γιατί ήμουν χορτασμένη από εξόδους, ελευθερίες κτλ και θεωρούσα στερημένα τα παιδιά που ζούσαν για τη μέρα που θα αποχωρίζονταν το πατρικό τους για να σπουδάσουν αλλα με απώτερο σκοπό να διασκεδάσουν. Την μέρα που βγήκαν τα αποτελέσματα ήμουν διακοπές στο αγαπημένο μου μέρος και οι φίλοι μου το ίδιο κι όλας βράδυ άνοιξαν μπουκάλια για να γιορτάσουμε την ''επιτυχία'' μας! Εντομεταξύ, εγώ έψαχνα εναλλακτικές. Θα ξαναέδινα, θα πήγαινα σε Ι.Ε.Κ δημόσιο ή ιδιωτικό, θα πήγαινα σε κάποιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο....πολλά τα σενάρια, διαφορετικές οι απόψεις και κυρίως των γονιών μου. Αλλα η τελική απόφαση θα'ταν δική μου γιατί παιζόταν το δικό μου μέλλον. Οι περισσότεροι μου είπαν να έρθω εδώ να δω τι παίζει, αν μ'αρέσει η σχολή, το περιβάλλον κτλ και αν δω τα σκούρα να πάρω τα μπογαλάκια μου και να γυρίσω στη μαμά πατρίδα. Ήρθα λοιπόν με βαριά καρδιά...την πρώτη μέρα γνώρισα τον διπλανό μου (το πιό αφασία άτομο που έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου) και έτσι αφού περνούσαμε μια χαρά τα δυό μας, δεν είχαμε ανάγκη να κάνουμε περαιτέρω γνωριμίες, εγώ κυρίως έβλεπα τους άλλους συμφοιτητές μας και ξίνιζα μέχρι που μου 'πε ο διπλανός μου:κάποια στιγμή θα κάνουμε και άλλους φίλους, εσύ κορίτσια, εγώ αγόρια αλλα πάντα εμείς οι δύο θα κάνουμε παρέα γιατί τα βρίσκουμε αν και είμαστε τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Έτσι και έγινε...Ξανοιχτήκαμε, βγαίναμε περνούσαμε καλά και όλα καλά! Ευθύς εξ'αρχής έλεγα: εδώ δεν ήρθα για να κάνω κολλητούς αλλα φίλους ή γνωστούς γιατί μια χαρά κολλητούς έχω ήδη. Όσο απίστευτο και αν σας φανεί, με όσους ήρθα πιο κοντά με στεναχώρησαν πολύ στην πορεία... *Με είχαν προειδοποιήσει, δεν τους πίστευα* Και σχεδόν σταματήσαμε να μιλάμε με ορισμένους, ή τσακωθήκαμε και ακόμα δεν έχω ανακαλύψει τον επακριβή λόγο αλλα δεν ασχολήθηκα και πολύ με το θέμα γιατί όπως προανάφερα, είχα κολλητούς και ήμουν μιά χαρά ευχαριστημένη απ'αυτούς. Τόσα χρόνια εξάλλου είμαστε μαζί! Τελικά από δω ήρθα πολύ κοντά με 3 κορίτσια. Με τη μία όλα μια χαρά, αλλα έρχεται σπάνια πλέον εδώ γιατί προτιμά να μένει Αθήνα με το αγόρι της... Με τις άλλες 2 είμασταν πολύ καλά ώσπου μάλωσαν μεταξύ τους....έχουν περάσει 3μήνες από τότε και δεν τα ξαναβρήκαν και ούτε πιστεύω ότι θα γίνει πλέον. Εγώ, όπως θα καταλάβατε είμαι ο διαμεσολαβητής, ότι χειρότερο δηλαδή. Ή θα είμαι με την μία ή με την άλλη. Ή θα έρθει σπίτι μου η μία ή η άλλη...Το αστείο της υπόθεσης? Έχω μείνει μόνη μου πια, οι φίλες μου δουλεύουν (εγώ προτιμώ να είμαι συνεπαίστατη στη σχολή και τα μαθήματά μου γιατί αυτός είναι ο σκοπός που είμαι εδώ) αλλα και να μη δουλεύουν ή θα κοιμούνται ή θα είναι με τους συνεργάτες τους. Ο διπλανός μου (λόγω γκόμενας και αυτός) έρχεται λίγο και στην αρχή δούλευαν εμένα που έφευγα με την πρώτη ευκαιρία...Οπότε λέω αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα, εγώ απλά θα ασχολούμαι με τη σχολή μου και τα π-σ-κ που θα πηγαίνω στον πολιτισμό, θα περνάω καλά με τους κολλητούς μου! ΑΜ ΔΕ!!! Με αφορμή το αγόρι της μίας μου κολλητής (παλιότερα καλός φίλος δικός μου ο οποίος για δικούς του λόγους δε μου μιλάει και σκεφτείτε ότι εγώ τους γνώρισα και όταν αυτός είχε πρόβλημα με την κολλητή μου, σε μένα έτρεχε για συμβουλές!!!) γίναμε μπουρδέλο (sorry για την λέξη αλλα είναι η μόνη κατάλληλη) με αποτέλεσμα οι δύο κολλητές μου να μην ανταλλάσουν ούτε γειά και εγώ να βρίσκομαι γι' άλλη μία φορά στη μέση...μόνο που στην παρούσα φάση στεναχωριέμαι πραγματικά πολύ...και σαν να μην έφτανε αυτό, όσο η Ν. τα'χει μ'αυτόν, νιώθω ότι την χάνω τελείως... Αλλα ξέρω πότε θα ξαναγυρίσει, όταν τσακωθεί η χωρίσει (ΠΑΛΙ) με το αγόρι της. Τότε όμως ίσως να μην είμαι εγώ εκεί για 'κείνη, γιατί και 'γω ανεξάρτητα με το αν έχω αγόρι, πάντα κοιτάω όσο μπορώ τουλάχιστον, να μην παραμελώ τους φίλους μου γιατί αυτοί είναι που θα μείνουν παντοτινά (αν είναι πραγματικοί) και αυτοί είναι που θα σου σταθούν σε χαρές και λύπες γιατί οι γκόμενοι-ες έρχονται και παρέρχονται. Να το θυμάστε πάντα αυτό γιατί και ο Α. ο πολύ καλός μου φίλος (δεν ξέρω αν μπορώ να τον ξαναπώ κολλητό μου γιατί αυτός -εμένα και τον άλλο μας φίλο- μας έκανε τελείως πέρα όσο τα'χε με 1κοπέλα επειδή αυτή δε μας γούσταρε!!!) αλλα εγώ τον ξαναδέχτηκα πίσω και τώρα προσπαθούμε να ανακτήσουμε τον πολύτιμο χρόνο που χάσαμε παρόλο που δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τον ξαναγαπήσω όσο παλιά. Ν. και Ν. παρακαλώ ξαναβρείτε τα! Όχι για να μου κάνετε το ''χατήρι'' αλλα γιατί 11χρόνια φιλίας είναι κρίμα να πάνε στον κάδο των αχρήστων για κάτι που δεν αξίζει δεκάρα...ΈΝΑ ΗΛΙΘΙΟ ΑΓΟΡΙ!!! Μπορεί η Ν. να με μισήσει γι' αυτό που είπα αλλα αυτό πιστεύω και επειδή ξέρω ότι θα διαβάσει αυτό το post θέλω να της πω ότι την αγαπάω και ότι την έχω συμβουλέψει κατα καιρούς είναι για το καλό της αρκεί όλα αυτά να μην τα καταλάβει όταν θα΄ναι πολύ αργά..............

ΜΙΑ ΕΙΔΗΣΗ

Και μία είδηση που μου είπε σήμερα η nantia με ταρακούνησε...όχι ότι θα'πρεπε, εξάλλου πότε δεν ήθελα πραγματικά αυτό το άτομο και όπως είχε πει και εκείνο: με χρησιμοποίησες για να περάσεις την ώρα σου?
...απλά όταν περνάς καλά με κάποιον γιατί σε κάνει να γελάς και να ξεχνιέσαι, προφανώς θα'ρθετε πιο κοντά...ίσως παραπάνω απ'ότι πρέπει και μετά δημιουργούνται σειρά παρεξηγήσεων. Απορρήπτοντας ένα άτομο και γνωρίζοντας ότι σε θέλει, κρέμμεται από μία πρόσκλησή σου για ένα επιτραπέζιο ή απλά για να το πάρεις να φάτε μαζί γιατί ξέρεις ότι πάντα θα σου πει ναι και ας το έχεις ξυπνήσει κακήν κακώς, μαθαίνεις ότι το εν λόγω ''κτήμα σου'' γίνεται κτήμα κάποιας άλλης και τότε παραξενεύεσαι, θές να μάθεις τα πάντα για το σκηνικό, ίσως και να ζηλεύεις λίγο.....και όχι επειδή και καλά ξαφνικά θυμήθηκες ότι το θές αλλα επειδή ''και καλά'' έπρεπε να μείνει προσκολλημένο σε σένα... Χαζά που είμαστε τα κορίτσια ορισμένες φορές! Η πλάκα είναι ότι συζητούσα τις προάλλες με μια φίλη και μου λεγε ότι την πρήζουν (βλέπε άντρες) και της έλεγα:γιατί δεν τους κόβεις το βήχα αφού δεν ψήνεσαι? η απάντησή της:γιατί μ'αρέσει να είμαι επιθυμητή, να νιώθω ότι μετράω...λές χαζομάρες της είπα, αυτά το στάδιο όλοι το περάσαμε πάνω-κάτω αλλα όταν πηγαίναμε σχολείο! Και ξαφνικά ένιωσα σα να γύρισε ο χρόνος πίσω για μένα...τώρα χρειάζεται κάποιος να μου πεί τα ίδια αλλα όπως η φίλη μου δεν έδωσε και πολύ βάση τότε, προφανώς δε θα δώσω ούτε εγώ......

ΚΑΤΑΡΑΜΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Σήμερα έπεσα θύμα...ληστείας να πώ, βλακείας να πώ...δεν ξέρω, θα κρίνεται εσείς. Ας τα πάρουμε απ'την αρχή λοιπόν. Ξεκίνησα με την αυγούλα να κάνω το ταξίδι για την πόλη που σπουδάζω. Ηρωίδα βλέπεται καθώς αλλάζω 3 συγκοινωνίες σέρνοντας και 1 τρόλλευ πάντα παφουσκωμένο..Ήμουν στον ηλεκτρικό σταθμό σέρνοντας τις αποσκευές μου και πήγα να βγάλω λεφτά για τα εισητήρια. Μπαίνω στο τρένο, κάθομαι, πάω να βάλω τα ρέστα στο πορτοφόλι και προς μεγάλη μου έκπληξη διαπιστώνω ότι το μπροστινό τσεπάκι της τσάντας μου είχε σκιστεί!!!!Δεν είναι δυνατόν, πως, που, γιατί? Καλά λέω, μικρό το κακό, θα βάλω τα πράγματα στη μεγάλη θήκη. Αλλα τι να δω και εκεί??? Ένα μεγαλύτερο σκίσιμο ίδιας μορφής.... Δε μπορείτε να φανταστείται τη στεναχώρια και την απορία μου. Να πω ότι είχα παραγεμίσει την τσάντα μου, κάθε άλλο σήμερα. Πάνω από 1 κιλό το πολύ δε ζύγιζε....Εντομεταξύ, όσο περίμενα στην ουρά για να αγοράσω τα εισητήρια τρένου,2-3 τσιγγανάκια με περιτριγύριζαν και σκεφτόμουν ότι από στιγμή σε στιγμή θα μου ζητήσουν λεφτά αλλα ήταν τόσος ο κόσμος που λέω πήγαν αλλού. Σύμφωνα με τη γνώμη όσων είδαν την κατεστραμμένη πλέον τσάντα, είπαν ότι είναι ή από ξυράφι ή πολύ κοφτερό μαχαίρι..Οι κατηγορίες οδηγούν ότι η τσάντα δεν σκίστηκε αλλα την έσκισαν και ενώ στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, κοίταξα μία στα γρήγορα αν όλα ήταν ο.κ και λέω ευτυχώς δεν είχα απώλειες πορτοφολιού, κλειδιών, ταυτότητας, πάσου...Ώσπου μπαίνω στο ΚΤΕΛ και ξανακοιτάζοντας πιο προσεκτικά, διαπίστωσα ότι το παλιό μου κινητό έλειπε......!!! Ε, ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ λέω..Αλλα τι τα θές, το κακό είχε γίνει. Σ όποιον το διηγήθηκα μου πε τι θα'πρεπε να κάνω(και κυρίως οι δικοί μου) Μαμά: Εγώ τα πράγματά μου τα βάζω στις τσέπες του τζιν μπροστά, ήταν γιατί δεν έπρεπε να φύγεις σήμερα. Εγώ: Μαμά, δε χωράνε τα πραγματά μου εκεί και σε ταξίδια φοράω φόρμες και είχα μάθημα,έπρεπε να φύγω! Μπαμπάς: Έπρεπε να 'χες περισσότερο το νου σου, να βάζεις μπροστά την τσάντα σου κλπ κλπ. Εγώ: Πώς να'χω το νού μου κουβαλώντας τόσα πράγματα και γύρω μου κόσμος να σπρώχνει κτλ? Μπαμπά, η τσάντα είναι πλάτης, πως θα την έβαζα μπροστά??? Το αγόρι μου: Έπρεπε να ήμουν εκεί, συγνώμη εγώ φταίω, από δώ και έπειτα θα σου δίνω λεφτά(!) να πηγαίνεις με ταξί στα ΚΤΕΛ... Εγώ: Τι λές αγάπη μού?Η κακιά στιγμή ήταν δεν έφταιγε κανείς! Καθυσηχαστικές λύσεις: Μαμά: σιγά την τσάντα που την πήρες και 80 ευρώ, θα την πάω στον τσαγκάρη να δεί τι μπορεί να κάνει. Μπαμπάς: προς γνώσην και συμόρφωσην. Όταν έρθεις στον πολιτισμό θα σου δώσω λεφτά να την ξαναπάρεις. Αγόρι: θα σου πάρω Louis Vuitton ή Burberry αρκεί να μην στεναχωριέσαι. Ηθικό δίδαγμα, προσέχεται τα τσιγγανάκια γενικότερα(την έχω ξαναπατήσει) αλλα ειδικότερα στον ηλεκτρικό του Πειραιά και ας είναι 9:30 το πρωί, να κουβαλάτε και έναν bodyguard γιατι ζούγκλα γίναμε και η σωματική μας ασφάλεια ανύπαρκτη και τέλος, τα πράγματα στις τσέπες!!!Α, και το τζιν πολύ στενό παρακαλώ...Τώρα κάνω πλακίτσα αλλα υπερκαλύπτω τον καημό μου έτσι.....

Βarbie's story

Για να δείτε πόσο συναρπαστικά περνάμε στην πόλη που σπουδάζω και από την πολύ βαρεμάρα που μας βαράει εδώ ακόμα και όταν πηγαίνουμε για κάφε, θα σας πω την ιστορία που έφτιαξα μαζί με την καλύτερη μου φίλη απο δώ, που βεβαίως αφορά την αγαπημένη μου Barbie.
Λοιπόν, πήγαμε για καφέ και με αφορμή ένα τετράδιο της Βarbie που είχα πάρει στη σχολή(άληθεια σας λέω, σπουδάζω σε Α.Τ.Ε.Ι) αλλα πάλι δεν κάναμε μάθημα λόγω πτυχιακών(γκρρρ), άρχισε η ιστορία να ξαναγράφεται....Τέσπα, η φίλη μου με κορόιδεψε για πολλοστή φορά(για το τετράδιο) και στην τελευταία σελίδα έγραψε:Barbie+Kevin=l.f.e.Το βλέπω, το κοιτάω καλύτερα και αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν παεί καλά...και ναι, η αγαπημένη μου ΠΟΤΕ δεν σχετίστηκε με κανέναν εν ονόματι:KEVIN αλλα KEN!!!!Μόλις το πα στη φίλη μου-η οποία φάνηκε οτι στην παιδική ηλικία δεν πολυασχολήθηκε με Βarbie αλλα κατευθείαν με αγορίστικα ονόματα-ξεραθήκαμε στα γέλια!Έτσι με ρώτησε για κούκλες της mattel (εταιρία που τις κατασκευάζει) και τι συγγένεια είχαν μεταξύ τους και της είπα όλο προθυμία.Εκείνη άρχισε να αλλάζει τα ζευγαρώματα μεταξύ τους και επειδή μας φάνηκε διασκεδαστικό (είπαμε, περνάμε συναρπαστικά εδώ) το συνεχίσαμε και ιδού η ιστορία:


Αρχικά....

Η Barbie τα έχει με τον Ken. Μετά χωρίζουν και η Barbie τα φτιάχνει με τον κολλητό της, Kevin(λέμε τώρα γιατί αυτό το πρόσωπο είναι παντελώς ανύπαρκτο).

Η Sindy με τον Paul, είναι μαζί πολλά χρόνια αλλα χωρίζουν γιατί ο Paul γουστάρει τη My Scene. 'Eτσι και αρραβωνιάζονται.

Η Bibibo είναι εδώ και 10 χρόνια παντρεμένη με τον John-John και έχουν 1 παιδί. Επειδή αυτή απέκτησε 1 ρυτίδα, ο John-John βρήκε γκόμενα τη Bratz αλλα επειδή αυτή είχε πάρει όλη τη Mattel, o John-John την παράτησε και έκανε one-night stand με την Barbie, η οποία κυοφορεί το παιδί του.

O John-John απογοητεύτηκε από τις γυναίκες γιατί κατάλαβε ότι όλες είναι πουτάνες, τις παράτησε και τα έφτιαξε με τον Paul o οποίος χώρισε τη My Scene γιατί απέκτησε 1 ραγάδα στο στήθος και αλλη 1 στον πισινό.

Η Barbie μαθαίνει ότι είναι έγκυος και κάνει τεστ πατρότητας για να δεί ποιανού είναι το παιδί.Ανακαλύπτει ότι είναι του John-John o οποίος δεν αναγνωρίζει το παιδί και έτσι η Barbie βρήσκει παρηγοριά στη Bratz.Τα φτιάχνουν και μεγαλώνουν μαζί το παιδί.

Ο Paul ζήλεψε γιατί ήθελε να γίνει πατέρας αλλα ούτε η My Scene ούτε η Sindy του χάρισαν 1 παιδάκι και πείθει τον John-Johnνα υιοθετήσουν ένα αγοράκι (αφού πριν καιρό είχαν νομιμοποιήσει τη σχέση τους-που εξελήχθηκε σε γάμο-στο Άμστερνταμ).

Η Bratz πήγε στην Ολλανδία και έκανε αλλαγή φύλουκαι μετά πήγε με τη Barbie στο Άμστερνταμ και παντρεύτηκαν ενώ παράλληλα μεγάλωναν το κοριτσάκι τους.

Τα παιδιά των γυναικών και των αντρών έγιναν φίλοι, μεγάλωναν μαζί και στην ηλικία των 14 χρόνων ερωτεύτηκαν!!!

To be continued είπαμε και φύγαμε απ'την καφετέρια με την υπόσχεση να το συνεχίσουμε σύντομα!

JUST A HI

Γειά σας!'Οπως θα καταλάβατε είμαι νέα στην παρέα....'Εβαλα και γω internet στην πόλη που σπουδάζω και χάρηκα....Σας χαιρετώ όλους λοιπόν και ελπίζω να διαβάζεται που και που τις παιδιάστηκες ανυσηχίες και βλακείες που θα γράφω κατα καιρούς...