ΚΑΤΑΡΑΜΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Σήμερα έπεσα θύμα...ληστείας να πώ, βλακείας να πώ...δεν ξέρω, θα κρίνεται εσείς. Ας τα πάρουμε απ'την αρχή λοιπόν. Ξεκίνησα με την αυγούλα να κάνω το ταξίδι για την πόλη που σπουδάζω. Ηρωίδα βλέπεται καθώς αλλάζω 3 συγκοινωνίες σέρνοντας και 1 τρόλλευ πάντα παφουσκωμένο..Ήμουν στον ηλεκτρικό σταθμό σέρνοντας τις αποσκευές μου και πήγα να βγάλω λεφτά για τα εισητήρια. Μπαίνω στο τρένο, κάθομαι, πάω να βάλω τα ρέστα στο πορτοφόλι και προς μεγάλη μου έκπληξη διαπιστώνω ότι το μπροστινό τσεπάκι της τσάντας μου είχε σκιστεί!!!!Δεν είναι δυνατόν, πως, που, γιατί? Καλά λέω, μικρό το κακό, θα βάλω τα πράγματα στη μεγάλη θήκη. Αλλα τι να δω και εκεί??? Ένα μεγαλύτερο σκίσιμο ίδιας μορφής.... Δε μπορείτε να φανταστείται τη στεναχώρια και την απορία μου. Να πω ότι είχα παραγεμίσει την τσάντα μου, κάθε άλλο σήμερα. Πάνω από 1 κιλό το πολύ δε ζύγιζε....Εντομεταξύ, όσο περίμενα στην ουρά για να αγοράσω τα εισητήρια τρένου,2-3 τσιγγανάκια με περιτριγύριζαν και σκεφτόμουν ότι από στιγμή σε στιγμή θα μου ζητήσουν λεφτά αλλα ήταν τόσος ο κόσμος που λέω πήγαν αλλού. Σύμφωνα με τη γνώμη όσων είδαν την κατεστραμμένη πλέον τσάντα, είπαν ότι είναι ή από ξυράφι ή πολύ κοφτερό μαχαίρι..Οι κατηγορίες οδηγούν ότι η τσάντα δεν σκίστηκε αλλα την έσκισαν και ενώ στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, κοίταξα μία στα γρήγορα αν όλα ήταν ο.κ και λέω ευτυχώς δεν είχα απώλειες πορτοφολιού, κλειδιών, ταυτότητας, πάσου...Ώσπου μπαίνω στο ΚΤΕΛ και ξανακοιτάζοντας πιο προσεκτικά, διαπίστωσα ότι το παλιό μου κινητό έλειπε......!!! Ε, ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ λέω..Αλλα τι τα θές, το κακό είχε γίνει. Σ όποιον το διηγήθηκα μου πε τι θα'πρεπε να κάνω(και κυρίως οι δικοί μου) Μαμά: Εγώ τα πράγματά μου τα βάζω στις τσέπες του τζιν μπροστά, ήταν γιατί δεν έπρεπε να φύγεις σήμερα. Εγώ: Μαμά, δε χωράνε τα πραγματά μου εκεί και σε ταξίδια φοράω φόρμες και είχα μάθημα,έπρεπε να φύγω! Μπαμπάς: Έπρεπε να 'χες περισσότερο το νου σου, να βάζεις μπροστά την τσάντα σου κλπ κλπ. Εγώ: Πώς να'χω το νού μου κουβαλώντας τόσα πράγματα και γύρω μου κόσμος να σπρώχνει κτλ? Μπαμπά, η τσάντα είναι πλάτης, πως θα την έβαζα μπροστά??? Το αγόρι μου: Έπρεπε να ήμουν εκεί, συγνώμη εγώ φταίω, από δώ και έπειτα θα σου δίνω λεφτά(!) να πηγαίνεις με ταξί στα ΚΤΕΛ... Εγώ: Τι λές αγάπη μού?Η κακιά στιγμή ήταν δεν έφταιγε κανείς! Καθυσηχαστικές λύσεις: Μαμά: σιγά την τσάντα που την πήρες και 80 ευρώ, θα την πάω στον τσαγκάρη να δεί τι μπορεί να κάνει. Μπαμπάς: προς γνώσην και συμόρφωσην. Όταν έρθεις στον πολιτισμό θα σου δώσω λεφτά να την ξαναπάρεις. Αγόρι: θα σου πάρω Louis Vuitton ή Burberry αρκεί να μην στεναχωριέσαι. Ηθικό δίδαγμα, προσέχεται τα τσιγγανάκια γενικότερα(την έχω ξαναπατήσει) αλλα ειδικότερα στον ηλεκτρικό του Πειραιά και ας είναι 9:30 το πρωί, να κουβαλάτε και έναν bodyguard γιατι ζούγκλα γίναμε και η σωματική μας ασφάλεια ανύπαρκτη και τέλος, τα πράγματα στις τσέπες!!!Α, και το τζιν πολύ στενό παρακαλώ...Τώρα κάνω πλακίτσα αλλα υπερκαλύπτω τον καημό μου έτσι.....